Dieta SCD

Czym jest dieta SCD?

Dieta Specyficznych Węglowodanów (ang. Specific Carbohydrate Diet, SCD Diet) nazywana w skrócie dietą SCD początkowo była wykorzystywana w leczeniu celiakii u dzieci. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku dieta SCD stała się popularna w leczeniu chorób zapalnych jelit, a już zwłaszcza choroby Leśniowskiego-Crohna. Skuteczność jej działania zbadano jedynie w małych grupach pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, głównie dzieci. W dotychczasowych badaniach wykazano, iż młodzi pacjenci z chorobą Leśniowskiego-Crohna uzyskiwali bardzo satysfakcjonujące rezultaty leczenia, a niektórzy z nich osiągnęli nawet remisję przez okres kilku miesięcy przestrzegania diety. Remisję choroby trwającą 9 miesięcy po zastosowaniu diety SCD stwierdzono u 66% badanych. Sugeruje się również, że przestrzeganie diety SCD może ograniczać terapię kortykosteroidami u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna.

Na czym polega dieta SCD?

W diecie SCD zaleca się eliminację węglowodanów złożonych (laktozy, sacharozy i skrobi) na rzecz węglowodanów prostych, których trawienie oraz wchłanianie zachodzi łatwiej i szybciej. Osoby przestrzegające diety SCD powinny każdego dnia spożywać około 2 litrów płynów, w tym zwłaszcza niegazowaną wodę oraz ewentualnie w umiarkowanych ilościach łagodną herbatę i kawę bez dodatku cukru. W diecie SCD wymagane jest całkowite wykluczenie wszelkich napojów alkoholowych oraz słodkich napojów gazowanych i niegazowanych. W celu poprawy walorów smakowych potraw spożywanych w diecie SCD zaleca się stosować oliwę z oliwek z pierwszego tłoczenia (extra virgin) bogatą w polifenole w połączeniu z dobrej jakości octem (np. winnym, jabłkowym, balsamicznym) oraz przyprawami, a już zwłaszcza łagodnymi (m.in.: bazylia, tymianek, majeranek, oregano). Ponadto zamiast mąki zbożowej należy stosować w diecie SCD mąkę migdałową lub kokosową.

Dieta SCD - zastosowanie

Dieta SCD nie jest dietą, którą przestrzega się łatwo w perspektywie długoterminowej, a już zwłaszcza gdy ktoś lubi pieczywo i inne produkty zbożowe. Jej niewątpliwą zaletą jest to, że można stopniowo włączać zakazane produkty do cotygodniowego jadłospisu w sytuacji, gdy osiągnie się stan remisji. Dieta SCD wymaga dalszych dobrze zaprojektowanych randomizowanych badań klinicznych, aby ocenić jej skuteczność w leczeniu chorób przewodu pokarmowego oraz możliwości zastosowań terapeutycznych. Obecnie wskazuje się, że dieta SCD może być stosowana we wspomaganiu leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG), zapalenia uchyłków jelita grubego, zespołu jelita nadwrażliwego (IBS), przewlekłej biegunki, zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) oraz celiakii.

Produkty zalecane do spożycia w diecie SCD:

• świeże i nieprzetworzone mięso, ryby i jaja,
• sery dojrzewające,
• jogurt przygotowany w domu (bez laktozy),
• nasiona roślin strączkowych,
• niesolone i niesłodzone orzechy, nasiona i pestki (w tym migdały, orzechy laskowe, włoskie, pekan, nerkowca),
• oleje roślinne (w tym oliwa z oliwek i olej rzepakowy),
• tłuszcze zwierzęce (np. masło),
• warzywa i owoce o niskiej zawartości skrobi.

Produkty przeciwwskazane w diecie SCD:

• Konserwy mięsne i rybne,
• Wędliny,
• Gotowe pasty jajeczne,
• Kabanosy,
• Sery twarogowe,
• Serek wiejski,
• Sery topione,
• Ser Ricotta,
• Ser Mozzarella,
• Mleko krowie,
• Jogurty dostępne w sklepach,
• Produkty zbożowe (w tym pszenica, żyto, jęczmień, owies, ryż),
• Pseudozboża (np. amarantus, quinoa, teff),
• Puszkowane warzywa i owoce,
• Ziemniaki,
• Bataty.